باید باور کنیم که در دوران پسا اصلاح‌طلب و اصولگرایی هستیم و در دوره وفاق باید برای حل مشکلات اقتصادی و معیشت مردم و غلبه بر ناترازی ها در کشور نگاهی نو به حکمرانی، ریل‌گذاری جدید، رویکردها و شیوه‌های آن بیندازیم.
به گزارش ایرنا، دولت‌های «پسا جنگ» هریک مسیری را برای حرکت و خدمت به مردم تعیین کرده بودند. دولت سازندگی ۸ سال بر آبادانی و ساخت کشور متمرکز شد، وقتی نوبت به دولت اصلاحات رسید، جامعه مدنی و توسعه سیاسی در دستور کار قرار گرفت. سال ۸۴ دولت‌های نهم و دهم برمبنای مسیر عدالت‌گستری و مهرورزی به توده‌های مردم متمرکز شد و هنگامی که نوبت به دولت تدبیر و امید رسید، رئیس جمهور وقت به شعاری که از قبل و در بزنگاه انتخابات داده بود و آن مذاکره و گره‌گشایی از پرونده هسته‌ای ایران بود، اقداماتی انجام داد که منتج به برنامه جامع اقدام مشترک شد. سال ۱۴۰۰ حسن روحانی کلید پاستور را به سید ابراهیم رئیسی تحویل داد و او سه سال سکاندار دستگاه اجرا بود.
وفاق و حل مشکلات اقتصادی مردم
همین پاسخ به دغدغه‌ها و پیگیری مطالبات مردم، مسعود پزشکیان را وارد کارزار انتخابات چهاردهمین دوره ریاست جمهوری کرد تا به ولی نعمتان انقلاب بگوید به دور از دعواها و جار و جنجال‌ها که هیچ فایده‌ای ندارد باید همه دست به دست هم دهیم و «برای ایران» خدمت کنیم، براین اساس نام دولتش را «وفاق» نامید تا با پایان دادن به اختلافات و دعواهای سیاسی، با همدلی و وحدت مسئولان و قوا، گام‌های بلندی برای کشور و مردم بردارند.
جالب اینجا است، بعد از نامگذاری دولت چهاردهم به نام وفاق، تحلیل‌ها و تفسیرهای متفاوتی از آن در جغرافیای سیاسی و رسانه‌ای کشور ارائه شد. هر کدام از جریان‌ها از منظر خود و با یک عینک به کلید واژه وفاق می‌نگریستند، اما باید به این پندار توجه داشت که وفاق را نباید درحد نگاه‌ و برداشت‌های سیاسی تقلیل داد، وفاق آمده تا گره‌ای از مشکلات موجود و حاد مردم باز کند. مشکلاتی که نباید به راحتی از کنارش عبور کرد و فقط یک قوه نیز حلال مسائل نیست.
دولت چهادرهم در مقطعی فعالیت خود را آغاز کرد که کشور در حوزه اقتصاد با چالش‌های عدیده‌ و ناترازی های مختلف رو به رو بود. اگر بخواهیم به پاره‌ای از مشکلات بپردازیم، باید به نامه‌ای که در ایام انتخابات ریاست‌جمهوری از سوی انجمن اقتصاد ایران به کاندیداها ارسال شده بود، اشاره‌ای داشته باشیم.
در نامه مذکور ۲۰ چالش اقتصادی اعلام شد که مهمترین آنها، ناترازی عرضه و تقاضای انرژی در قیمت‌های موجود و نزدیک شدن به بحران انرژی، تورم‌های بالای مزمن و بعضا روبه افزایش، کمیت و کیفیت پایین اشتغال و اشتغالزایی، تهیه و تدارک ناکارا و ناکافی کالاها و خدمات عمومی، هشدارآمیز شدن روند تشکیل و رشد و ارتقای سرمایه انسانی، روند افزایشی خروج سرمایه انسانی و مادی از کشور و مواجهه فعالان اقتصادی با فقدان شفافیت بایسته و عدم تقارن اطلاعات بود.
وفاق باید به مطالبه مردم پاسخ دهد
اما در این بین سیاسیون نیز مواضع خود درباره وفاقِ حاکمیت با مردم جهت حل مشکلات آنان را بیان کردند.
محمد علی وکیلی نماینده ادوار مجلس در این باره می‌گوید: وفاقی که به مطالبات مردم پاسخ دهد مورد تکریم است. وفاق بر روی مسائل مهم کشور که سبب شود ظرفیت مدیریتی کشور برای پاسخگویی به مطالبات مردم و رفع مشکلات و بحران های جامعه بسیج شود، مطالبه مردم است. طبیعتا این نوع وفاق مورد تکریم مردم قرار خواهد گرفت.
وی با بیان اینکه نگاه مردم امروز به گروه سمفونی وفاق است، تاکید کرد: این سمفونی متشکل از بخش های مختلف حاکمیت بوده و هر کدام ساز وفاق سر می‌دهند. باید دید ارکستر وفاق در نهایت چه دستاوردی برای ملت خواهد داشت. این مهم است. مردم منتظر دیدن دستاورد وفاق بر روی سفره و جیب خود هستند. مردم انتظار دارند دستاورد این وفاق را در گره گشایی از مسائل مهم ملی ببینند.
این فقط وکیلیِ اصلاح طلب نبود که از دریچه مردم به وفاق نگاه کرد، بلکه سید عزت الله ضرغامی ـ فردی که سابقه حضور در نهادهای مهم حاکمیت را دارد ـ در مراسم سالروز تولد استاد شهید مرتضی مطهری با بیان اینکه مشکل امروز ما ناترازی دخل و خرج مردم است، گفت:سوسیالیسم و کاپیتالیسم و صد ایسم دیگر برای مردم، مهم نیست. آنان صرفا می‌خواهند چرخ زندگی عادی شان بچرخد.