سرمقاله
اقتصاد ایران و موانع تولید!
محمد یوسفی‌آرامش
از آنجایی که ماه‌های پایانی دولت می‌رود تا افق‌هایی از ناامیدی و بی‌تدبیری برخی مسئولان را در نظرها ماندگار کند و برای مردمان این دیار همچنان روز از نو و روزی از نو باشد؛ فصلی دوباره از جنس انتخاباتی دیگر با رویکردی نو و در شکل و رنگی متفاوت تر از انتخاب‌های پیشین که بی گمان یکی از حقوق مسلم تمام شهروندان این سرزمین است به روی مردم گشوده می شود تا در یک ماراتن نفس‌گیر، رنگ‌بندی‌ها و دسته بندی‌ها شکل کاربردی و عملیاتی به خود بگیرند و سرنوشت سال‌های بعد را هر چند با تردید و دلخوری‌های سال های پیشین؛ باز هم با اراده و خواست خویش رقم خواهند زد. در زمانی که همچنان گره ای از تورم و اقتصاد بیمار و دیگر مسائل اجتماعی بر گردنِ زندگی روزمره مردم تنگ تر می شود؛ در این میان رئیس جمهوری ایران در سالروز پیروزی انقلاب اسلامی، خدمت هشت ساله دولت را به سه بخش تقسیم نمود که بخش سوم و پرده آخر خدمت رسانی را به این موضوع اختصاص داد که شش ماهه پایان دولت دوران بازآفرینی است.
این اشاره کردن به دوران بازآفرینی در ماه‌های پایانی دولت پرسشی از جنس شک و دودلی را بیش از پیش در میان افکار جامعه ایجاد می کند که دولت تدبیر و امید به راستی چه تصویری از امید و خواسته‌های بحق مردم را با تدبیر خویش رونمایی خواهد کرد؟ با چه پشتوانه‌‌ای از ایمان و اعتماد عمومی می‌توان بارقه‌ای از امید را در کالبد زخمی و نحیف جامعه تزریق نمود ؟
رئیس جمهوری در بخش دیگری از سخنانش به خدمت گذاری در آغاز دولت یازدهم برای ملت عنوان کرده و گفت: آغاز راه ما مذاکره نبود. اولین مصوبه ما احیای دریاچه ارومیه بود؛ یعنی از محیط زیست و سلامت مردم آغاز کردیم.
در همین راستا باید دید این گفته آقای روحانی بارقه ای از امید با طعم تدبیر را برای افکار خسته و شعارزده از دوران جنگ تحمیلی اقتصادی به اردوی ملت همیشه بیدارش در این مقطع از زمان به ارمغان خواهد آورد و حماسه ای خلق خواهد شد؟
آیا سوت پایان بازی این دولت در دقیقه نود با افتخار و با تدبیری مثال زدنی به صدا در می‌آید؟
آیا نتیجه بازی دولت و ملت بُرد – بُرد خواهد بود؟
نویسنده : بهزاد هراتی
ارسال ديدگاه